Szanowni Rodzice!

Rozwój mowy jest jedną z ważniejszych umiejętności, jaką zdobywa dziecko. Trwa on przez wiele lat i przebiega w indywidualnym rytmie.

Dziecko, które idzie do pierwszej klasy powinno wymawiać wszystkie głoski prawidłowo, mieć bogate słownictwo dotyczące jego życia, otoczenia, umieć budować poprawne pod względem gramatycznym
i logicznym zdania.

Prawidłowa wymowa ma duże znaczenie dla powodzenia w nauce czytania i pisania. Bez względu na przyczynę wystąpienia zaburzeń mowy (wad wymowy) należy podjąć jak najwcześniej działania terapeutyczne.

Serdecznie zapraszam do współpracy, ponieważ skuteczność i powodzenie terapii zależy w dużej mierze od Rodziców.
 

 

 Rodzicu, niezwłocznie udaj się do logopedy gdy:

• Dziecko podczas artykulacji wsuwa język między zęby lub ociera nim o wargę. Niestety, na każdym etapie wiekowym jest to wada, z tego się nie wyrasta! Im dłużej się zwleka, tym bardziej wada się utrwala. 

• Niepokoją cię zmiany anatomiczne w budowie narządów mowy lub masz wątpliwości czy dziecko dobrze słyszy. 

• Twoja pociecha nawykowo mówi przez nos. 

• Po ukończeniu 4 roku życia dziecko zamienia głoski dźwięczna na bezdźwięczne: d na t (np. zamiast domek mówi tomek), w na f (zamiast woda mówi fota), g na k (zamiast gęś mówi kęś), b na p (zamiast buda mówi puta). 

• Nie wymawia którejkolwiek z samogłosek ustnych (czyli a, o, u, e, i, y) pod koniec trzeciego roku życia. 

Dzieci dotknięte wadami wymowy mają zwykle gorsze wyniki w nauce, stają się z biegiem czasu nieśmiałe, zamknięte w sobie mają utrudniony kontakt z innymi. Z tego powodu maleją ich szanse na aktywny udział i sukces w życiu prywatnym i zawodowym. 
W każdym przypadku trzeba uzbroić się w cierpliwość i współpracować z logopedą. 
Bacznie obserwujmy nasze dzieci i nie wahajmy się zwracać się o pomoc do specjalistów!
Pamiętajmy, że każde dziecko chciałoby mówić poprawnie.

 

Porady dla Rodziców

Tak postępujmy:

• Mówmy do dziecka, już od pierwszych dni jego życia; dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu zwracając się do niego.
• Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów, modulujmy głos.
• Mówmy dziecku, co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym.
• Mówmy do dziecka zwracając uwagę, aby widziało naszą twarz – będzie miało okazję do obserwacji pracy artykulatorów.
• Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć.
• Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami (szczególnie podczas snu), prosimy pediatrę o ustalenie przyczyny.
• Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, wyliczanki. Uczmy krótkich wierszy na pamięć.
• Starajmy się, aby zabawy językowe i dźwiękonaśladowcze znalazły się w repertuarze czynności wykonywanych wspólnie z dzieckiem. Naśladujemy odgłosy: zwierząt (np. kura- ko, ko; kot - miau, miau pies – hau, hau;itp.) pojazdów (auto – bum, bum; erka – u-i, policja – e-o, itp.) i inne. Wybieramy do zabaw właściwą porę.
• Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia – nie zmuszajmy; chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej; dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze osiągnięcie, nagradzając je pochwałą.
• Jeżeli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczepy warg, podniebienia, wady zgryzu lub uzębienia), koniecznie zapewnijmy mu opiekę lekarza specjalisty, ponieważ wady są przyczyną zaburzeń mowy.

Tego nie robimy:

• Nie podajemy dziecku w wieku przedszkolnym smoczka; zwracamy uwagę aby dziecko nie ssało palca. Następstwem tych niepożądanych zachowań mogą być wady zgryzu, które prowadzą do wad wymowy.
• W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego), dostarczając dziecku prawidłowy wzorzec językowy danego słowa.
• Nie zaniedbujmy choroby uszu, gdyż nie leczone mogą prowadzić do niedosłuchu, a w następstwie do wad wymowy bądź braku mowy czynnej.
• Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, zadawajmy dodatkowe pytania pomocnicze, co przyczyni się do korzystnego rozwoju mowy.
• Nie wymagajmy od dziecka zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do wymawiania zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać. W ten sposób przyczyniamy się do powstawania błędnych nawyków artykulacyjnych, trudnych do zlikwidowania.

Trzeba pamiętać, że terapia logopedyczna wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania.

SUKCES TERAPII ZALEŻY OD SYSTEMATYCZNYCH, CODZIENNYCH ĆWICZEŃ!

Nie osiągniemy zamierzonych efektów, jeżeli ograniczymy się jedynie do ćwiczeń w gabinecie logopedycznym. 

 

Drodzy Rodzice,

Warunkiem prawidłowego wymawiania wszystkich głosek jest m.in. sprawne działanie narządów artykulacyjnych. Im sprawniejsze będą narządy artykulacyjne, tym bardziej precyzyjna będzie mowa dziecka. Wymawianie każdej  głoski  wymaga innego ułożenia  narządów mowy i pracy innych mięśni. Należy więc ćwiczyć narządy mowy.

Dlaczego warto ćwiczyć z dzieckiem w domu?

Terapia logopedyczna jest procesem.

Jej skuteczność zależy między innymi od współpracy logopedy z dzieckiem oraz z rodzicami. Zajęcia logopedyczne w szkole nie są wystarczającym elementem terapii. Stanowią tylko jedno z ogniw. Dlatego bardzo ważne jest zaangażowanie rodziców w systematyczną pracę z dzieckiem. W tym celu logopeda na każdym spotkaniu zapisuje ćwiczenia, które powinny być wykonywane w domu.

Wypracowane w gabinecie logopedycznym umiejętności, nieutrwalone w domu zanikają, a dziecko wraca do starych nawyków i błędów. Brak ćwiczeń to brak postępów w terapii.

Systematyczna praca, choćby w wymiarze 10 minut codziennie, z pewnością przerodzi się w sukces dziecka i przyniesie oczekiwane rezultaty.